maandag 4 juli 2011

Alarmstress

Ik denk dat iedereen zich wel eens afvraagt wat er zal gebeuren als de sirenes die elke eerste maandag van de maand getest worden, een keer echt afgaan. Als ik heel eerlijk ben, schrik ik elke keer toch eventjes als ik ze hoor. Ik haal opgelucht adem op het moment dat ik zie dat het inderdaad twaalf uur is op de eerste maandag van de maand. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat mensen dit juist helemaal niet hebben. Mensen die gewoon rustig doorgaan met wat ze aan het doen zijn en er vanuit gaan dat het wel de eerste maandag van de maand zal zijn. Wat als je je dan ineens beseft dat het eigenlijk helemaal geen maandag is, maar bijvoorbeeld een vrijdag, ergens midden in de maand? Persoonlijk zou ik dan volledig in de stress schieten, maar ik weet dat een vriendin van me op dat moment zou denken dat het waarschijnlijk een foutje is, en gewoon door zou gaan met wat ze aan het doen is. Dit soort alarmen zijn er om te zorgen dat mensen bepaalde acties uit gaan voeren zoals het netjes sluiten van ramen en deuren en het aanzetten van de televisie. Daar zullen ze dan wel te horen krijgen wat er aan de hand is, en dat er geen reden is tot paniek. Ikzelf denk juist dat er enorme chaos uit zou breken, aangezien er uiteindelijk toch niemand is voorbereid op wat er ook maar aan de hand kan zijn. Het enige wat men weet, is dat hij of zij naar de televisie moet kijken als het alarm een keer niet op de afgesproken tijd afgaat. Ook hebben we door het testen van dit alarm, zelf al een perfecte tijd afgesproken met iedereen die dit miezerige landje iets aan zou willen doen. Als ze niet willen dat de Nederlanders in paniek raken of direct weten dat er iets gebeurd is, moeten ze hun aanslag gewoon plannen op de eerste maandag van een willekeurige maand om twaalf uur ’s middags.

Eigenlijk geldt dit fenomeen voor alle alarmen die wel eens getest worden. Haal je eens een willekeurige brandoefening op een middelbare school voor de geest. Ik weet niet hoe dit bij jullie zit, maar bij mij op school is dit altijd een vreselijke aanfluiting. Leraren maken rustig af waar ze op dat moment mee bezig waren en lopen dan kalmpjes naar de deur om deze voor iedereen open te maken. De leerlingen zijn op zo’n moment altijd verschrikkelijk blij dat ze weg mogen. Een brandoefening betekent over het algemeen dat er minstens een dik kwartier van de les verloren gaat, en met wat geluk valt het op te rekken tot een half uur. Leerlingen maken rustig van de gelegenheid gebruik om nog even langs hun kluisje te gaan om hun jas op te halen. Want je gaat toch niet de kou in zonder jas? Willen ze soms dat je ziek wordt? Denk je eens in wat er zou gebeuren als er een keer echt brand uitbreekt. Er hoeft maar een leerling te zijn die dit ziet en binnen vijf minuten is elke leerling op de hoogte en breekt de chaos los. Ik kan je verzekeren dat er hierbij een aantal gewonden zullen vallen, zeker op een drukbevolkte school zoals de mijne. Wanneer iedereen tegelijk van dezelfde trap af wil, gaan er nou eenmaal dingen mis. Er kunnen nou eenmaal niet meer dan duizend mensen tegelijk van eenzelfde trap af gaan. Dat gaat fout.

Het heeft natuurlijk ook geen zin om deze oefeningen niet uit te voeren, en ja het systeem moet natuurlijk af en toe getest worden, maar als puntje bij paaltje komt zijn we toch allemaal de klos. Moraal van dit hele verhaal? Geen idee. Het rolde gewoon uit mijn vingers toen ik vanmiddag weer eens een meter de lucht in vloog toen ik de sirene hoorde.