Een man weet niet wat ie mist, maar als ze er niet is, weet een man pas wat ie mist.

Ergens aan het eind van vorige zomer sprong deze zin plots in mijn hoofd. Ik wist niet wat ik er mee aan moest, zomaar een kwijlerig zinnetje uit een al even kwijlerig liedje. Hoewel ik niets met deze zin kon bleef hij ergens in mijn achterhoofd spoken. Gister sloeg hij uit het niets terug. Het zinnetje bleef dwalen, zoals zinnetjes dat bij mij wel vaker doen. Al mijn verhaaltjes, blogs, liedjes en andere soorten tekst worden opgebouwd vanuit één bepaalde zin.

Maar goed, ik dwaal af. Er is waarschijnlijk een reden dat deze zin steeds rond de vakantie in mijn hoofd springt. De vakantie is toch de tijd dat je mensen mist. Het hele jaar zijn al je vrienden om je heen. Het is vanzelfsprekend dat ze altijd in de buurt zijn, dat je ze altijd kan bereiken, maar zodra de vakantie begint wordt dat ineens lastig. Eén voor één zie je je vrienden zich voorbereiden om op vakantie te gaan. Je bent blij voor ze en je deelt mee in hun vakantievoorpret. Je gaat met ze mee om de laatste dingen in te slaan, je helpt ze met het opstellen van een lijstje van wat ze allemaal in moeten pakken en misschien ga je zelfs met ze mee om ze uit te zwaaien. Om de een of andere manier zit hier voor mij toch altijd een rauw randje aan. Ik ben net zo blij voor hen als zij voor mij zijn als ik op vakantie ga, maar toch kan ik dan al niet wachten tot de dag dat ik ze weer terug zie. Misschien is het egoïstisch dat ik niet onverdeeld blij voor mijn vrienden kan zijn, maar ik kan er niets aan doen. Het lijkt nu net alsof ik in de vakantie een wandelende depressie ben, maar dat is natuurlijk niet zo. Niet iedereen is tegelijk weg en ik heb altijd voldoende mensen om me heen, maar soms is er ineens zo’n moment. Zo’n moment waarop je ineens een enorme behoefte hebt aan een bepaald persoon. Dit soort momentjes treffen mij altijd in de vakantie en deze mensen zijn op dat moment altijd weg. Op zo’n moment voel ik me even enorm verlaten, het gemis slaat keihard toe. Gelukkig duren deze momenten nooit lang, want altijd is er wel iemand in mijn buurt die me op kan vrolijken. Deze kleine momenten zorgen er ook voor dat ik onwijs blij ben als ik mijn vrienden weer terug zie. Pas als ze weg zijn besef ik hoeveel ik ze eigenlijk nodig heb en hoe blij ik eigenlijk met ze ben. Het mag dan een kwijlerig zinnetje zijn, waar is hij wel. Pas als iemand weg is, besef je hoe erg je iemand kan missen. Voor mij mag de vakantie echt nog wel even duren, maar ik verheug me nu al op het moment dat ik iedereen weer terug zie. Fijne vakantie, ik ga jullie missen.