Ondanks dat ik niet zo'n fan ben van ijs en gladheid, vind ik de winter toch een heerlijk seizoen. Dit komt mede door alle warme, gezellige feestdagen in december. Daarom wil ik vandaag mijn favoriete kerstliedjes met jullie delen. Nee, nog niet wegrennen. Ik beloof dat ik jullie niet lastig zal vallen met Wham, goed? Goed.


Allereerst 'Merry Christmas, everybody' van Slade. Oh wat is dit een geniaal nummer. Heel anders dan de traditionele, zoetsappige kerstnummers. Ik moet altijd lachen als ik dit liedje hoor. :)


Dit nummer hoorde ik voor het eerst in de film 'The Boat that Rocked'. 'Little Saint Nick' is een lekker vrolijk nummer zoals we ze van de Beach Boys gewend zijn.


Now for something more traditional, 'Happy Christmas, war is over' van John Lennon. Misschien vind ik dit nummer ook wel gewoon mooi omdat het van John Lennon is, maar ik vind het prettig. :)


Nog een klassieker! 'Driving home for Christmas' van Chris Rea. Heel fijn om naar te luisteren.


Ik weet het, ik weet het, vreselijk. Guilty pleasure all the way, ik kan Mariah's zeurstemmetje dan ook alleen maar waarderen rondom kerstmis. Wees maar gewoon blij dat ik vandaag voor 'Miss you most' gekozen heb en niet voor 'All I want for Christmas'. Want die laatste kan ik stiekem ook wel waarderen.

En nu is het aan jullie. Zijn jullie ook wel van de kerstliedjes kunnen jullie ze echt niet uitstaan?

’S Avonds kijk ik vaak met mijn moeder naar De wereld draait door. Vaak doe ik dit met veel plezier en vooral het culturele deel van dit programma trekt mij. Helaas zijn er ook regelmatig gasten die me het bloed onder de nagels vandaan halen en vandaag was er helaas zo’n gast aanwezig.

Designer Job Smeets van het designerduo Studio Job is onlangs door Time Magazine uitgeroepen tot een van de meest invloedrijke designers ter wereld. Ook heeft Studio Job momenteel een expositie in het Groninger museum. Allemaal leuk en aardig, maar waar de discussie van deze avond vooral over ging was een bepaald kunstwerk dat het Groninger museum niet tentoon wilde stellen.

Dit kunstwerk was een tekening van concentratiekamp Auschwitz, van boven af gezien. De kunstenaar begreep niet dat het Groninger museum dit niet op wilde hangen. Toen hem gevraagd werd waarom hij dit gemaakt had kwam hij niet verder dan dat hij ‘taboes’ wilde doorbreken. Meneer de kunstenaar, in mijn ogen is dit verhaal geen taboe. Als het een taboe was, waarom komt het in geschiedenislessen dan zo uitgebreid aan bod? Het is niet dat er niet over de gebeurtenissen gepraat wordt, omdat men bang is voor een ongemakkelijke situatie. Er wordt niet over gepraat omdat de mensen die alle gruwelen daar hebben meegemaakt, dit niet allemaal nog eens willen oprakelen. De reden dat het Groninger museum dit werk niet tentoon wil stellen, is niet omdat ze het taboe niet willen doorbreken, maar omdat ze de wonden van de overlevenden niet open willen rijten. En wat mij betreft is dat een hele juiste beslissing.

Wat wij nog wel het meest tegen de borst stuitte was het feit dat de man geen idee leek te hebben van wat hij fout had gedaan. Hij had er absoluut geen rekening mee gehouden dat dit kunstwerk mensen pijn zou kunnen doen en vergeleek het schilderij met een kleed met vliegen erop, dat hij ook gemaakt had. Dit kleed werd wel geëxposeerd, ook al zijn er mensen die doodsangsten uitstaan bij het zien van een insect. Hoe gek ben je, als je overlevenden van een concentratiekamp vergelijkt met mensen met een insectenangst? Ik vraag me ernstig af hoe meneer Smeets zonder enige gêne zo’n discussie kan aanhoren. Hij zat daar maar, overtuigd van zijn eigen gelijk en zich van geen kwaad bewust. De man had zelfs nog enkele concentratiekampen bezocht, maar blijkbaar heeft het niet hetzelfde effect gehad, als het op de meeste mensen heeft. Ik zou dan ook graag willen weten waar meneer Smeets zijn hart heeft gelaten, want op de goede plek zit hij in ieder geval niet meer.

Pfoe. Dat vind ik een hele moeilijke. Ik denk dat ik toch maar weer voor The Middle van Jimmy Eat World ga.


Bron: weheartit.com

Ik zeg vaak tegen mensen dat alles wel weer goed komt. Degene die ik daar vaak nog het meest van moet overtuigen, dat ben ik zelf. Ik vind het heel lastig om voor mezelf te geloven dat alles wel goed komt, dat ik dat examen wel aankan en dat het me lukt om dat PWS mooi af te ronden. De tekst van dit nummer is een van de motto's die ik in mijn leven hanteer. Ook met het stukje tekst wat hierboven staat ben ik het wel eens. Ik zou meer voor mezelf moeten gaan leven en niet langer moeten proberen anderen altijd maar gelukkig te maken, zeker niet als dat mij niet gelukkig kan maken. Dit nummer beschrijft mij misschien niet helemaal, maar wel de manier waarop ik zou willen leven en waar iemand mij soms eens aan zou moeten herinneren. En als er even niemand is, dan heb ik altijd dit nummer nog.

Ik weet niet of jullie het weten, maar ik ben een vrij klein, blond meisje. Ik zie er eigenlijk uit als een vredelievend, onschuldig persoontje. Ik denk niet dat mensen die mij niet goed kennen zouden verwachten dat ik erg kan genieten van harde rockmuziek. Vandaar dat ik voor vandaag voor One van Metallica ga. Want wat is dat toch een heerlijk nummer.


Bron: weheartit.com

De mannen van Metallica zijn helaas niet echt aantrekkelijk, maar ze maken wel erg fijne muziek. Als je er tenminste voor in de stemming bent.

Een guilty pleasure? Lastig. Ik zie eigenlijk geen van de nummers waar ik naar luister als guilty pleasure. Misschien als ik een stiekeme obsessie met Frans Bauer had wel, maar gelukkig is dat niet het geval. Zal ik dan maar gewoon voor een Disney nummer gaan? Ik weet dat er meer dan genoeg mensen zijn die vinden dat Disney nog prima kan voor jongeren/volwassenen (en daar ben ik het volledig mee eens), maar er zijn er vast ook wel die het nog steeds iets voor kinderen vinden. Eigenlijk wilde ik dit nummer in het nederlands plaatsen, maar deze was niet op youtube te vinden. Vandaar dat we gaan voor de engelse versie: A world without fences uit Lady and the Tramp 2.



Dit is een van mijn favoriete disneyfilms. Ik heb hem in het nederlands zo vaak gekeken dat ik de nummers nog steeds uit mijn hoofd ken. En geef het nou maar gewoon toe, Disney is en blijft leuk.

Met dit artikeltje ga ik vast geen vrienden maken. Ik zei al dat ik vind dat er al veel te veel aandacht aan deze band besteed wordt, en dat meen ik ook echt. Ik heb namelijk een gloedhekel aan Coldplay. Die kerel zijn stem vind ik zo ontzettend irritant en de liedjes zijn over het algemeen of ontzettend slaapverwekkend, of een soort van kermismuziek. Het ergste is nog wel Every teardrop is a waterfall.

Bron: weheartit.com

Ik weet niet wat het is, maar ik word gewoon echt niet blij van die nummers.De teksten zijn wel aardig, maar daar blijft het toch echt bij.

Oeps. Ik heb per ongeluk alweer veel te lang niets gepost. Gelukkig heb ik wel een goede reden. Ik zit namelijk in mijn eindexamenjaar en moest de afgelopen week hard werken om een profielwerkstuk in elkaar te schuiven. Vandaar dat de updates even uitbleven, maar ik ga gewoon verder waar ik gebleven was.

Een liedje van mijn favoriete band. Ha. Die heb ik zeker wel. Ik heb jullie er ook al eerder over verteld. Mijn favoriete band is namelijk Di-rect. Ik wilde jullie eigenlijk hun nieuwste nummer laten horen, maar ik denk dat ik toch maar voor een albumtrack ga. Namelijk When you're lost.



Ik ga jullie niet eens meer uitleggen waarom dit mijn favoriete band is. Het is gewoon zo en ik hoop dat jullie het ook leuk vinden.